Dit verhaal, geschreven door de tekstschrijvers van Workday, verscheen oorspronkelijk in het Engels op de Workday-blog. We bedachten dat het ook voor onze lokale lezers interessant zou zijn, dus staat het hieronder in het Nederlands.
Happiness Expert Shawn Achor: 'Geluk op lange termijn is een teamsport.'
Individueel geluk is mogelijk maar heeft een beperkte reikwijdte, zegt Shawn Achor, auteur van de New York Times-beststeller 'The Happiness Advantage', spreker en positief psycholoog. Om ook op de lange termijn gelukkig te zijn moeten we ons realiseren dat we van oorsprong sociale wezens zijn.
"Klein potentieel wordt ontsloten als we alleen zijn, groot potentieel wordt ontsloten als we samenwerken," vertelde Achor tijdens zijn slottoespraak op Workday Rising. "Radicale veranderingen zijn mogelijk als we samenwerken."
Vlak voor zijn toespraak hadden we de uitgebreide gelegenheid met Achor over geluk te spreken.
Waar gaat uw aanstaande boek 'Big Potential' over?
Ik heb tien jaar onderzoek naar geluk gedaan en realiseerde me dat wanneer het bij geluk slechts over het individu gaat er een limiet is aan hoe gelukkig iemand kan worden. Maar zodra we positieve energie gebruiken in onze omgang met anderen wordt deze barrière doorbroken. We worden niet alleen gelukkiger, we zijn ook in staat dit over een langere termijn vast te houden. Dat is de focus van mijn nieuwe boek, 'Big Potential'.
Shawn Achor
Bij het bestuderen van grote datasets begonnen we ons te realiseren dat het niet alleen om geluk draait, maar om een groter geheel - intelligentie, creativiteit, verkoopcijfers. Deze eigenschappen zijn onderling verbonden. Klein potentieel wordt ontsloten als we succes en geluk nastreven in isolement. Groot potentieel wordt ontsloten wanneer we succes nastreven in samenwerking met anderen.
Sommige mensen zeggen dat dit de reden is waarom het goede het kwade meestal overwint: een dictator buit uit, maar creëert niets nieuws, terwijl een samenleving waarin individuen samenwerken mensen naar de maan stuurt.
Op de korte termijn wint de angst. Maar op de lange termijn zegeviert de samenwerking. Soms denken mensen dat individuen met de meeste diepgang degenen zijn die negatief, tobberig en cynisch over de wereld zijn. Maar angst en negativiteit zijn de meest primitieve delen van de hersenen. Ze gedijen zonder gebruik te maken van dié delen van de hersenen die zijn geëvolueerd om problemen op te lossen en geluk te vinden. Om iets positiefs te creëren moet je veel dieper nadenken.
Wat echt interessant is, is dat als je genoeg positieve mensen bij elkaar zet, die kracht exponentieel groeit. Een van mijn favoriete studies is afkomstig van de Universiteit van Virginia. Onderzoekers ontdekten dat als iemand in een negatieve gemoedstoestand naar een heuvel kijkt om te beoordelen hoe steil hij is, de helling 30 procent steiler ingeschat wordt dan in werkelijkheid. Hun vervolgstudie was zo mogelijk nog fascinerender: Mensen schatten dezelfde heuvel 20 procent minder steil in als ze naast een vriend stonden.
Het brein neemt uitdagingen anders waar afhankelijk van of iemand er alleen of samen voorstaat. Als je grote uitdagingen hebt als samenleving, als individu of als familie, is de eerste stap om ervoor te zorgen dat je niet de enige bent die op weg is om dat probleem op te lossen.
Het is interessant dat we honden wel als roedeldieren herkennen, maar mensen niet. En dat terwijl het toch echt zo lijkt te zijn.
Ik heb met veel Fortune 100-bedrijven gewerkt en sommige daarvan verkondigen dat succes een nulsomspel is en dat het alleen maar om 'survival of the fittest' draait. Maar wanneer we naar de data kijken, wordt het een heel ander verhaal. Het is 'survival of the best fit'. Ik probeer mensen te helpen van een individuele superstermentaliteit af te stappen en in plaats daarvan te denken in sterrenstelsels, waarin mensen tot bloei komen zonder het gevoel te hebben dat ze in een isolement zitten of moeten wedijveren.
"We zijn niet geëvolueerd om succes en geluk in een isolement te creëren.”
De grootste voorspeller van geluk is veruit sociaal contact. Sociaal contact is net zo voorspellend voor hoe lang iemand leeft als obesitas, hoge bloeddruk en roken. Het lijkt erop dat onze biologie het beste werkt in samenspel met andere mensen. Ik heb gewerkt met beroemdheden die alles lijken te hebben, maar geen stap buiten de deur kunnen zetten zonder lastiggevallen te worden. Ze voelen zich opgesloten in huis en hun geluksgevoel daalt.
Klein potentieel wordt ontsloten wanneer we alleen zijn, groot potentieel wordt ontsloten als we samenwerken," vertelde Achor tijdens Workday Rising.
We hebben de neiging om geluk te beschouwen als een emotie, maar zoals u dit bespreekt, klinkt het meer als aangeleerd gedrag.
Het heeft inderdaad een emotionele component, maar geluk is richtinggevend, het is de plezier die u voelt als u uw potentieel ontsluit. Tevredenheid is statisch: Ik ben dankbaar voor het heden, maar er is niet noodzakelijk beweging naar de toekomst.
"De snelste manier om een gelukkiger persoon te worden, is door uw eigen hersenen te trainen met dankbaarheid."
Het type geluk dat we zoeken, is er een waar beweging in zit. Het is mijn onderzoek naar geluk dat heeft geleid tot 'Big Potential'. We ontdekten dat als we de positiviteitsniveaus van mensen konden verhogen, niet alleen hun resultaten verbeterden, maar ook die van hun kinderen. Het verbeterde de resultaten van hun verkoopteams. Het verbeterde de kans dat mensen bij hun werkgever zouden blijven. Op een bepaald moment moet geluk op gang worden gebracht door een persoon die optimisme uitdraagt binnen een groep. Iemand die een opwaartse spiraal aanjaagt.
Als ik een gelukkiger persoon wil worden, wat moet ik dan als eerste doen?
Sociale contacten hebben het meest positieve effect, maar dit is niet de gemakkelijkste of snelste manier. Het kost tijd om relaties op te bouwen die breedte, diepte en betekenis hebben. De snelste manier om een gelukkiger persoon te worden is door het trainen van de hersenen met dankbaarheid.
Shawn Achor licht verschillende manieren toe om duurzame, positieve verandering teweeg te brengen.
Als we mensen vragen drie nieuwe dingen uit de afgelopen 24 uur te bedenken waarvoor ze dankbaar zijn, en waarom ze daar dankbaar voor zijn, zien we dat mensen die genetisch pessimist zijn, optimist kunnen worden, zolang ze die gewoonte in stand houden. Als ze ermee stoppen, keren ze uiteindelijk terug naar hun genetische uitgangspunt. Daarom is dankbaarheid hetzelfde als tandenpoetsen. Niemand poetst zijn tanden met de gedachte dat dit eenmalig is. Niemand gaat onder de douche met de gedachte dat dit voldoende is voor de komende drie jaar.
Eerder stelde u dat huidige depressiecijfers 10 keer hoger zijn dan in 1960. Is dat omdat er minder stigma kleeft aan het bespreekbaar maken van depressiviteit?
Er is minder stigma en onze screeningmethoden zijn sinds de jaren 60 verbeterd, maar in de afgelopen tien jaar zijn de depressiecijfers verdubbeld. Ook zijn de zelfmoordcijfers onder kinderen en tieners verdubbeld, terwijl het stigma grotendeels is verdwenen en we screeningmethoden gebruiken die sinds de jaren tachtig niet veel veranderd zijn. Er gebeurt dus iets anders.
Het enige dat mijns inziens in het afgelopen decennium echt is veranderd is de toename in hypervergelijking, zowel online op sociale media als offline in onze kantoren en scholen. Ik geef de sociale media niet de schuld maar ik verwijt het constante vergelijken met elkaar én de hyperrivaliteit op onze scholen omdat we onze kinderen steeds harder pushen. We zien dat agenda's veel te vol worden gepland en dat een tiener per nacht gemiddeld een uur minder slaapt vergeleken met een paar decennia geleden. Deze hyperrivaliteit leidt tot het idee dat succes en geluk dingen zijn waar iedereen zelf verantwoordelijk voor is. Maar juist als een individu dit zelf geluk probeert te realiseren beginnen de beperkingen.
Daarmee komen we weer terug bij het roedelidee. We zijn geëvolueerd om succes en geluk in isolement te creëren. Als ik een succes behaal maar niemand heb om dit mee te delen, voelt het niet zo goed als wanneer ik iemand erover kan vertellen, toch?
Ik wil de angst elimineren die veroorzaakt wordt door het idee dat succes een nulsomspel is en dat we er alleen voor staan. Als we die misvattingen in onze samenleving verhelpen, denk ik dat positieve verandering mogelijk is. Als we deze positieve gewoonten onder mensen stimuleren, kunnen we de depressiecijfers mogelijk halveren. Ik ben zelf depressief geweest en positieve gewoonten hebben me eruit geholpen. Ik staaf dit dus niet alleen statistisch, maar ook vanuit mijn eigen levenservaringen.
Hoe heeft positieve psychologie uw leven veranderd?
Ik heb geleerd dat depressie niet het einde van het verhaal is en dat gewoonten en gedragspatronen verschil maken. Dat gedrag ertoe doet wordt vaak vergeten. We stellen dat hoe gelukkig wij zijn genetisch of door onze omgeving bepaald wordt. Maar wanneer je je beseft dat depressiecijfers drastisch dalen als we onze gewoonten veranderen, komt een deel van de kracht (en tegelijkertijd van de verantwoordelijkheid) terug bij het individu.
Daarom doe ik wat ik doe. Toen ik met behulp van een aantal van deze gewoonten uit mijn depressie kwam ontdekte ik ook een nieuwe richting voor mijn leven. Ik wil een manier vinden om zoveel mogelijk mensen gelukkig maken, vandaag én op de lange termijn. Dat is mijn doel.